Екеуміз ылғи вальс билейтінбіз…
Ол үнсіз мені биге шақыратын… Басқа сыныптастарды көзге ілмейтін ем, ол үнсіз келіп менімен билегенше күтіп отыратынмын… Ол айтпай-ақ ол мені шақыратынын білетінмін…
Мен тым пысықай ем… Ол маған мүлдем кереғар… Ол мені үнсіз қолдайтын, соны сезетінмін… Менің кемшіліктерімді ұнатпайтын, бірақ сонда да мені қолдайтын…
Алматы бізді алыстатты, бір оқуға түссекте… Мен тым басқа ойларды ойладым, ол менен алыстады…. Мен оның үнсіздігінен жалықтым, ол үнсіз күтті… Бір күні ол да жалықты… Мен кеш түсіндім…
Сенің тойыңа шақыруыңды алдым, көздерім суланды… Бірақ, мен өз қателігімді мойындамаймын ешқашан, солай ойладым… Сенің қалыңдығыңмен ғашықтар биін биледің… Менің ішім алай-дүлей…. Сенің көздерің, сөздерің, қателіктерім алдымнан шықты… Өтірік күлдім, өтірік құттықтадым…
Қош бол, сен де енді бос емессің… Тек мен ғана, өзін-өзі таппаған…
Айкона 